Chata przeniesiona z Brzezin pochodzi w przełomu XVIII i XIX w. obecnie znajduje się w niej Herbaciarnia.

Możesz tu spędzić cudowne chwile pachnące herbatą, kawą i czekoladą, usiądź wygodnie i odpręż się.

Drewniana chata przeznaczona na Herbaciarnię została przekazana Skansenowi przez państwa Ciesielskich z Brzezin. Jest ona wpisana do rejestru zabytków nieruchomych województwa łódzkiego (Nr rejestru:731 z 01.06.1984). Budynek ten ma dosyć bogatą historię ponieważ przetrwał  dwie wojny, kradzieże i rodzinne perypetie.

Została ona urządzona w eleganckim i klasycznym stylu retro. Serwujemy tutaj nasze wyroby z polskich produktów przyrządzane na miejscu przez członków Stowarzyszenia Przyjaciół Ziemi Dmosińskiej. Polecamy nasze pierniki i ciasta własnej produkcji oraz wyśmienite herbaty i aromatyczne kawy, a także orzeźwiające drinki. Na okres letni oferujemy mrożoną kawę z lodami oraz przepyszne desery lodowe, a także gofry i rurki z bitą śmietaną. Gorąco polecamy indywidualnie zaprojektowane i wykonywane ręcznie chatki z piernika i lukru wpisane na Listę Wyrobów Tradycyjnych Ministerstwa Rozwoju Wsi i Rolnictwa pod nazwą „Piernikowa Chatka znad rzeki Mrogi”.

Udostępniamy tutaj również dla naszych gości dwa pokoje gościnne jednoosobowy i dwuosobowy, oba wyposażone w łazienkę z prysznicem oraz minibarek.

Sala konsumencka mieści około 20 osób. W sezonie letnim przygotowane są dodatkowe miejsca na powietrzu przed i za budynkiem.

Historia

Pierwsza wzmianka potwierdzająca miejski charakter Brzezin pochodzi z 1332 roku. Nazwa Brzeziny pochodzi prawdopodobnie od lasu brzozowego, który według legendy wyrósł na miejscu miasta Kraków po jego zapadnięciu się pod ziemię. Brzeziny bardzo szybko ze skromnej osady wiejskiej przeobraziły się w jeden z największych ośrodków sukiennictwa i browarnictwa w okolicy. Świadczy o tym fakt, iż brzezińskie sukno trafiało na dwory królewskie m. in. Zygmunta Augusta. Wczesny rozwój miasta związany był z handlem i korzystnym położeniem osady (szlak drogi toruńsko – ruskiej). Szczególnie intensywny rozwój Brzezin przypadł na czas od XV do XVII wieku. Na tym obszarze charakterystyczne jest współistnienie czterech kultur jednocześnie: katolickiej, prawosławnej, żydowskiej i ewangelickiej.

Jak podaje Jerzy Kołodziej, w Brzezinach: „do ok. 1882 r. domy mieszkalne były w większości drewniane. W 1860 r. było ich 344, a wśród nich tylko 5 murowanych parterowych”1. Współcześnie z drewnianych Brzezin pozostało tylko kilka obiektów z XIX wieku. Dworki modrzewiowe oraz domy miejskie. Większość drewnianych domów już nie istnieje, oglądać je możemy jedynie na fotografiach z lat trzydziestych XX wieku, a także zrobionych tuż po II wojnie światowej.

Najstarsza zachowana drewniana zabudowa Brzezin pochodzi z XVIII/XIX wieku. Jest to 12 domów wśród których znajdowała się obecnie przeniesiona do skansenu chata z ul. Piłsudskiego 69.

Opisy drewnianego budownictwa Brzezin wspominają, się były to budynki „stawiane na zrąb, oszalowane, nakryte dachami dwuspadowymi z naczółkiem lub też pierwotnie krytymi gontem. Kilka z nich postawionych zostało na wysokich murowanych piwnicach lub na podmurówce z kamienia i cegły […] Wszystkie budynki założone na rzucie prostokąta charakteryzują się jednakowym rozplanowaniem, symetrycznym układem dwutraktowym z sienią na przestrzał.[…] Urządzenia ogniowe zlokalizowane zostały albo w sieni, albo przy ścianach sieni od strony pomieszczeń mieszkalnych”. Do dziś kominy typu „baba” zachowały się jedynie w kilku chatach. Tak też było w przypadku chaty przeniesionej do skansenu.